تجربه‌ی عاطفی ویلیام وردزورث و منوچهری دامغانی در توصیف طبیعت

در ادبیات انگلیسی و فارسی وصف طبیعت از جایگاه والایی برخوردار است. در این مقاله، تلاش بر این است تا نشان داده شود که نگاه وردزورث به طبیعت، انفسی است در حالی که نگاه منوچهری به طبیعت، آفاقی است. ویلیام وردزورث طبیعت را مأمنی قرار می‌دهد برای مفاهیم اخلاقی، عرفانی، شخصی و معنوی. وی عناصر ساده زیست طبیعت از جمله کشاورزان ساده‌زیست، مردم عامه و روستایی را به صحنه‌ی ادبیات می آورد که تا زمان او از قلمرو ادبیات حذف شده بودند. حال آنکه منوچهری شاعر دم است و به دنبال تجربه‌ی حسی است. وی همانند عکاسی است که به ضبط وقایع می‌پردازد و در عکسبرداری از طبیعت، هیچ تصرفی نمی‌نماید. منوچهری در پس عناصر و تصاویر طبیعت، چیزی را جز تجربه حسی­شاعرانه جستجو نمـی‌کند. برای وی قطرات باران، گل ‍‌‌های بهـاری، شبنـم، باد نوروزی، زیبایند مادامی که شاعر سرخوش و سرمست است. این تحقیق با تکیه و استناد به روش توصیفی‌- تحلیلی مکتب امریکایی ادبیات تطبیقی انجام می‌شود، که قایل به بررسی‌های موازنه‌ای و مقایسه‌ای است و تمرکز در این مقاله بر مقایسه نگاه این دو شاعر به عناصر طبیعت است تا از این منظر به عمق نگاه آنان پی برده و تفاوت و تشابهات آنان را بدست دهیم.